1. 1
บทที่ 1
บทนํา
ที่มาและความสําคัญ
น้ํามีความสําคัญเปนอยางยิ่งตอชีวิตประจําวันวันของมนุษย ทั้งในดานการอุปโภค บริโภค
การเกษตรกรรมและอุตสาหกรรม แตในปจจุบันมีการปลอยน้ําทิ้งจากบานเรือน โรงเรียน หนวยงาน
ตางๆ และโรงงานอุตสาหกรรมลงในแหลงน้ําตามธรรม ซึ่งสงผลทําใหน้ําในธรรมชาติเกิดการเนาเสีย
และยังสงผลตอสิ่งมีชวิตที่อาศัยอยูในแหลงน้ํานั้นๆ ดวย ทําใหเกิดปญหามลพิษทางน้ํา สงผลตอ
ี
สุขภาพและจิตใจ โดยเฉพาะอยางยิ่งปญหาน้ําทิ้งในโรงเรียน ซึ่งสาเหตุสําคัญมาจากการปลอยน้ําทิ้ง
จากโรงอาหาร น้ําทิ้งจากหองสํานักงาน หองปฏิบัติการ สูรางระบายน้า เนื่องจากน้ําทิ้งจากการ
ํ
ประกอบอาหาร น้ําทิ้งจากการรับประทานอาหารหองสํานักงาน และการลางจานประกอบดวยเศษ
อาหาร เครื่องปรุง แปง และไขมัน โดยเฉพาะคราบไขมันซึ่งแขวนลอยอยูบนผิวน้ํา ซึ่งเปน
องคประกอบหนึ่งของน้ําเสียที่กําจัดและสลายไดยาก หากมีปริมาณไขมันในน้ามากเกินไปจะสงผล
ํ
เสียอยางมากไดแก เกิดครบไขมันแขวนลอยอยูบนผิวน้ํา เกิดการอุดตันของทอระบายน้ํา เกิดคราบ
สกปรกในทอระบายน้ํา พืชน้ําไมสามารถสังเคราะหแสง และมีผลตอการหาอาหารและการดํารงชีวิต
ของสัตยน้ําตางๆ นอกจากนีกลิ่นเหม็นจากน้ําเสียยังมีผลตอสุขภาพของนักเรียนและการจัดการเรียน
้
การสอนภายในโรงเรียน
แมวาการปลอยน้ําทิ้งจากโรงอาหาร และหองสํานักงานจะมีการกรองเศษอาหารตางๆใน

เบื้องตนแลว แตยังไมสามารถกรองคราบไขมันที่แขวนลอยอยูในน้ําทิงได ดวยเหตุนผูจัดทําโครงงาน
้ ี้
จึงมีความสนใจที่จะศึกษาอุปกรณที่ใชในการดักจับคราบไขมันที่มาจากน้ําทิ้งในโรงอาหาร และหอ
งํานักงานของโรงเรียน โดยใชวัสดุที่สามารถหาไดงายในทองถิ่นหรือในบริเวณโรงเรียนที่มี
ความสามารถในการดูดซับคราบไขมัน เพื่อชวยลดปริมาณน้ําเสียภายในโรงเรียน และสามารถนําน้ํา
ที่ผานการบําบัดแลวไปใชในกิจกรรมอื่นๆ เชน นําไปรดน้ําตนไมในแปลงเกษตร และสวนสาธิต
เกษตรอินทรีย เปนตน

2. 2
จุดประสงค
1. เพื่อหาความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้ําของวัสดุดดซับ
ู
ธรรมชาติที่มีอยูในทองถิ่น
2. เพื่อสรางเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันที่แขวนลอยบนผิวน้ําทิ้งในโรงเรียน
3. เพื่อศึกษาคุณภาพน้ําทิ้งหลังผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน
สมมติฐาน
1. วัสดุดูดซับแตกตางกัน มีความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันที่แขวนลอยบนผิวน้ํา
ไดตางกัน
2. ความหนาของวัสดุดูดซับแตละชั้นของเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันมีผลตอการไหล
ของน้ํา
3. คุณภาพน้ําทิ้งหลังผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันมีคุณภาพดีกวากอนผานเครืองกรอง
่
ดูดซับคราบน้ามัน
ํ
ขอบเขตของการศึกษา
1. ระยะเวลาทีใชในการศึกษา
่
1.1 การเตรียมวัสดุในการดูดซับและเครืองกรอง
่
เดือน 15 มิถุนายน- 15 สิงหาคม 2555
1.2 การหาความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันที่แขวนลอยบนผิวน้ําของวัสดุดดซับ ู
ธรรมชาติที่มีอยูในทองถิ่น
เดือน 15-20 สิงหาคม 2555
1.3 การสรางเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันที่แขวนลอยบนผิวน้ําทิ้ง
เดือน 21-22 สิงหาคม 2555
1.4 การหาคุณภาพน้ําทิ้งทีผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันที่แขวนลอยบนผิวน้าทิ้ง
่ ํ
เดือน 25 สิงหาคม 2555
2. สถานที่ทําการศึกษา
2.1 หองปฏิบัติการวิทยาศาสตรทั่วไป
2.2 หองสํานักงานโรงเรียนทุงยาวผดุงศิษย
2.3 โรงอาหารโรงเรียนทุงยาวผดุงศิษย
3. วัสดุดูดซับที่ใช
3.1 ขุยมะพราว 3.2 กาบมะพราว 3.3 ขี้เลื่อย 3.4 ชานออย

3. 3
ตัวแปรที่เกี่ยวของในการศึกษา
ตอนที่ 1 การศึกษาความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้าของวัสดุ
ํ
ดูดซับธรรมชาติที่มีอยูในทองถิ่นแตละชนิด
1.1 วัสดุธรรมชาติท่ใชทั่วไปในทองถิ่น จํานวน 6 ชนิด
ี
ตัวแปรตน ชนิดของวัสดุดูดซับธรรมชาติ 8 ชนิดไดแก ชานออย ขุยมะพราว กาบ
มะพราว กอนกรวดขนาดใหญ กอนกรวดขนาดเล็ก ทราย ผงถาน ขี้เลื่อย
ตัวแปรตาม ความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้ําในน้ํา
ทิ้งของวัสดุดดซับ
ู
ตัวแปรควบคุม ปริมาณน้ําทิ้ง แหลงที่มาของน้ําทิ้ง เวลาที่ใชทดลอง ระยะเวลาการเก็บ
ตัวอยางน้ํา
1.2 วัสดุธรรมชาติในทองถิ่นที่ดดซับคราบน้ํามันไดดี จํานวน 4 ชนิด
ู
ตัวแปรตน ชนิดของวัสดุดูดซับธรรมชาติ 4 ชนิดไดแก ชานออย ขุยมะพราว
ขี้เลื่อย กาบมะพราว
ตัวแปรตาม ความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้ําในน้ํา
ทิ้งของวัสดุดดซับ ู
ตัวแปรควบคุม ปริมาณน้ําทิ้ง แหลงที่มาของน้ําทิ้ง เวลาที่ใชทดลอง ระยะเวลาการเก็บ
ตัวอยางน้ํา
ตอนที่ 2 การศึกษาความหนาของวัสดุดูดซับแตละชั้นของเครื่องกรองดูดซับคราบน้ามันมี
ํ
ผลตอการไหลของน้ํา
ตัวแปรตน ความหนาของชั้นวัสดุดูดซับ
ตัวแปรตาม ความเร็วในการไหลของน้ํา
ตัวแปรควบคุม ปริมาณน้ําทิ้ง แหลงที่มาของน้ําทิ้ง เวลาที่ใชทดลอง ระยะเวลาเก็บ
ตัวอยางน้ํา
ตอนที่ 3 การศึกษาคุณภาพน้าทิ้งหลังผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน
ํ
ตัวแปรตน น้ําทิงกอนผานเครืองกรองดูดซับคราบน้ํามันและหลังผานเครื่องกรอง
้ ่
ดูดซับคราบน้ามัน ํ
ตัวแปรตาม คุณภาพของน้ําทิ้ง ไดแก ปริมาณน้ํามัน อุณหภูมิ
คาความเปนกรด-เบส (pH) สี กลิ่น
ตัวแปรควบคุม ปริมาณน้ําทิ้ง แหลงทีมาของน้ําทิ้ง เวลาที่ใชทดลอง ระยะเวลาการเก็บ
่
ตัวอยางน้ํา

4. 4
นิยามศัพทเฉพาะ
น้ําทิ้ง หมายถึง น้ําที่ผานทอระบายน้ําของโรงเรียนทุงยาวผดุงศิษย อําเภอปะเหลียน จังหวัด
ตรัง ทําการเก็บโดยรองจากทอที่ตอจากทอน้ําทิ้งจากโรงอาหาร ในชวงเวลา 09.00-11.00 น.
คุณภาพของน้าทิ้ง วัดจากปริมาณไขมัน อุณหภูมิ คาความเปนกรด-เบส (pH) สี กลิ่น
ํ
ปริมาณตะกอน
กาบมะพราว คือ กาบมะพราวที่ผานการสับใหเปนชินเล็กๆ เปนรูปสี่เหลี่ยม
้
ชานออย คือ ออยที่ผานการบีบเอาน้ําออยออกหมดแลว นํามาตัดเปนทอนเล็กๆแลวตาก
แดดใหแหง
ขี้เลื่อย คือ ขี้เลื่อยชนิดหยาบที่ไดจากการเลือยไม นํามาตากแดดใหแหง
่
ขุยมะพราว คือกาบมะพราวที่ผานการสับใหเปนชิ้นเล็กๆ เปนรูปสี่เหลี่ยม
ขุยมะพราว คือ กาบมะพราวที่ผานเครื่องปนแหงใหยุยละเอียด
เครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน คือ เครื่องกรองน้ําที่สรางขึ้นเพื่อใชบําบัดน้ําทิ้งจากหอง
สํานักงาน และน้ําทิ้งจากโรงอาหารของโรงเรียน มี 4 ชั้น ชั้นที่ 1 เปนชั้นดักเศษอาหาร ชั้นที่ 2 เปน
ชั้นดักคราบน้ามัน ชั้นที่ 3 เปนชั้นดูดซับสีและกลิ่น ชันที่ 4 เปนชั้นกรองตะกอน
ํ ้
ประโยชนที่คาดวาจะไดรับ
1. ไดเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน เพื่อใชในการกรองน้ําทิ้งหองสํานักงาน และโรงอาหาร
ของโรงเรียนทุงยาวผดุงศิษย
2. ไดวัสดุทนํามาใชดูดซับไขมันในน้ําทิ้งของโรงอาหารกอนปลอยสูรางระบายน้ําของ
ี่
โรงเรียน
3. ไดทราบความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้าของวัสดุดูดซับ
ํ
ธรรมชาติที่มีอยูในทองถิ่น
4. ไดเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันที่แขวนลอยบนผิวน้ําทิ้งในโรงเรียน
5. ไดทราบคุณภาพน้าทิ้งหลังผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน
ํ
6. ไดประหยัดคาใชจายและลดปญหาสิ่งแวดลอมในโรงเรียน
7. ไดใชเปนแนวทางในการทําโครงงานอื่นๆ ตอไป

5. 5
บทที่ 2
เอกสารที่เกียวของ
่
น้ํา (water)
น้ําเปนสารประกอบของกาซไฮโดรเจนตอออกซิเจนในอัตราสวน 2:1 โดยปริมาตรหรือ 1:8
โดยมวลมีชื่อทางวิทยาศาสตรวา Hydrogen Oxide โดยมีสูตรโมเลกุลคือ H2O
คุณสมบัตของน้ํา
ิ
1. เปนของเหลวใสไมมกลิ่น ไมมีรส และไมมีสี
ี
2. เปนตัวทําละลายที่ดี
3. มีจุดเดือด 100 องศาเซลเซียส และมีจุดเยือกแข็งที่ 0 องศาเซลเซียส
4. มีความหนาแนนมากที่สุด คือ 1 กรัม ตอ 1 ลูกบาศกเซนติเมตร ที่อุณหภูมิ 4 องศา
เซลเซียส
5. เมื่อน้ํากลายเปนน้ําแข็ง จะมีปริมาตรเพิ่มขึ้น
น้ําเสีย
น้ําเสีย หมายถึง น้ําที่มีสารใด ๆ หรือสิ่งปฏิกูลที่ไมพงปรารถนาปนอยู การปนเปอนของสิ่ง
ึ
สกปรกเหลานี้ จะทําให คุณสมบัติของน้ําเปลี่ยนแปลงไปจนอยูในสภาพที่ไมสามารถนํากลับมาใช

ประโยชนได สิ่งปนเปอนทีอยูในน้ําเสีย ไดแก น้ํามัน ไขมัน ผงซักฟอก สบู ยาฆาแมลง สารอินทรียที่
่
ทําใหเกิดการเนาเหม็นและเชื้อโรคตาง ๆ
แหลงที่มาของน้ําเสียแบงไดเปน 2 แหลงใหญ ๆ ดังนี้
1. น้ําเสียจากแหลงชุมชน มาจากกิจกรรมสําหรับการดํารงชีวิตของคนเรา เชน อาคาร
บานเรือน หมูบานจัดสรร คอนโดมิเนียม โรงแรม ตลาดสด โรงพยาบาล เปนตน จากการศึกษาพบวา
 
ความเนาเสียของคูคลองเกิดจากน้ําเสียประเภทนี้ ถึงประมาณ 75%
2. น้ําเสียจากกิจกรรมอุตสาหกรรม ไดแกน้ําเสียจากขบวนผลิตของโรงงานอุตสาหกรรม
รวมทั้งน้ําหลอเย็นที่มี ความรอนสูง และน้ําเสียจากหองน้ําหองสวมของคนงานดวยความเนาเสียของ
คุคลองเกิดจากน้ําเสียประเภทนี้ประมาณ 25% แมจะมีปริมาณไมมากนัก แตสิ่งสกปรกในน้ําเสียจะ
เปนพวกสารเคมีที่เปนพิษและพวกโลหะหนักตาง ๆ รวมทั้งพวก สารอินทรียตาง ๆ ที่มีความเขมขน
สูงดวย

6. 6
กรรมวิธีในการบําบัดน้าเสีย ํ
การบําบัดน้ําเสียใหเปนน้ําที่สะอาดกอนปลอยทิ้งเปนวิธการหนึ่งในการแกไขปญหา
ี
แมน้ําลําคลองเนาเสีย โดยอาศัยกรรมวิธีตาง ๆ เพื่อลดหรือทําลายความสกปรกที่ปนเปอนอยูใน
หองน้ําไดแก ไขมัน น้ํามัน สารอินทรีย สารอนินทรีย สารพิษ รวมทั้งเชื้อโรคตางๆ ใหหมดไปหรือ
ใหเหลือนอยที่สุดเมื่อปลอยทิ้งลงสูแหลงน้ําก็จะไมทาใหแหลงน้ํานั้นเนาเสีย อีกตอไป
ํ
ขั้นตอนในการบําบัดน้าเสียํ
เนื่องจากน้ําเสียมีแหลงที่มาแตกตางกันจึงทําใหมีปริมาณและความสกปรกของน้ําเสีย
แตกตางกันไปดวยในการ ปรับปรุง คุณภาพของน้ําเสียจําเปนจะตองเลือกวิธีการที่เหมาะสมสําหรับ
กรรมวิธีในการปรับปรุงคุรภาพของน้ําเสียนั้นก็มีหลายวิธีดวยกันโดยพอจะแบงขั้นตอนในการบําบัด
ออกไดดังนี้
การบําบัดน้ําเสียขันเตรียมการ (Pretreatment)
้
เปนการกําจัดของแข็งขนาดใหญออกเสียกอนที่น้ําเสียจะถูกปลอยเขาสูระบบ
บําบัดน้ําเสีย เพื่อปองกันการอุดตันทอน้ําเสีย และเพื่อไมทําความเสียหายใหแกเครืองสูบน้ํา การ
่
บําบัดในขั้นนีไดแก การดักดวยตะแกรง การบดตัดเปนการลดขนาดหรือปริมาตรของแข็งใหเล็กลง
้
ถาสิ่งสกปรกที่ลอยมากับน้าเสียเปนสิ่งที่เนาเปอยไดตองใชเครื่องบดตัดใหละเอียด กอนแยกออกดวย
ํ
การตกตะกอน การดักกรวดทราย เปนการกําจัดพวกกรวดทรายทําใหตกตะกอนในรางดักกรวดทราย
โดยการลดความเร็วน้ําลง การกําจัดไขมันและน้ํามันเปนการกําจัดไขมันและน้ํามันซึ่งมักอยูในน้ํา
เสียที่มาจากครัว โรงอาหาร หองน้ํา ปมน้ํามัน และโรงงานอุตสาหกรรมบางชนิดโดยการกักน้ําเสียไว
ในบอดักไขมันในชวงเวลาหนึ่งเพื่อใหน้ํามันและไขมันลอยตัวขึ้นสูผิวน้ําแลวใชเครื่องตักหรือกวาด
ออกจากบอ
การบําบัดน้ําเสียขันที่สอง (Secondary Treatment)
้
เปนการกําจัดน้ําเสียที่เปนพวกสารอินทรียอยูในรูปสารละลายหรืออนุภาค
คอลลอยด โดยทั่วไปมักจะเรียกการบําบัด ขั้นที่สองนี้วา "การบําบัดน้ําเสียดวยขบวนการทาง
ชีววิทยา" เนื่องจากเปนขันตอนที่ตองอาศัยจุลินทรียในการยอยสลาย หรือทําลายความสกปรกในน้า
้ ํ
เสีย การบําบัดน้ําเสียในปจจุบันอยางนอยจะตองบําบัดถึงขั้นที่สองนี้ เพือใหน้ําเสียที่ผาน การบําบัด
่
แลวมีคุณภาพมาตรฐานน้ําทิงที่ทางราชการกําหนดไว การบําบัดน้ําเสียดวยขบวนการทางชีววิทยา
้
แบงเปน 2 ประเภท ไดแก ขบวนการทีใชออกซิเจน ขบวนการที่ไมใชออกซิเจน
่
การบําบัดน้ําเสียขันสูง (Advanced Treatment)
้
เปนการบําบัดน้ําเสียที่ผานการบําบัดในขั้นที่สองมาแลว เพื่อกําจัดสิ่งสกปรก
บางอยางที่ยังเหลืออยู เชน โลหะหนัก หรือเชื้อโรคบางชนิดกอนจะระบายน้าทิ้งลงสูแหลงน้ํา
ํ

7. 7
สาธารณะการบําบัดขั้นนี้มักไมนิยมปฏิบัตกัน เนื่องจากมีขั้นตอนที่ยุงยากและเสียคาใชจายสูง
ิ
นอกจากผูบําบัดจะมีวัตถุประสงคในการนําน้ําที่บําบัดแลวกลับคืนมาใชอีกครั้ง
คุณภาพน้ํา
คุณภาพหมายถึง คุณภาพในแหลงน้ํา อาจเปนแมน้ําลําธาร อางเก็บน้ํา ทะเลสาบ ทะเล
ตลอดจนแหลงน้ําใตดน ความหมายของคุณภาพน้ําสําหรับผูใชน้ําแตละกลุมจึงมีความแตกตางกัน
ิ
เชน หากคํานึงถึงความบริสุทธิ์ของน้ํา น้ําที่มีสารประกอบตางๆละลายอยูนอย เชน น้ํากลั่นจะมี
คุณภาพดีที่สุด ในขณะที่น้ําทะเลซึ่งมีเกลือแรละลายอยูมาก จะมีคณภาพไมดี อยางไรก็ตามสิ่งมีชีวต
 ุ ิ
ทั้งหลายชนิดดํารงอยูไดในน้ําทะเลเทานัน ดังนั้นน้ําทะเลจึงมีคุณภาพเหมาะสมสําหรับสิ่งมีชีวิต
้
เหลานี้ จึงอาจกลาวไดวา คุณภาพน้ําที่ดี คือ คุณภาพน้ําที่เหมาะสําหรับการใชประโยชนจากแหลงน้ํา
ตามวัตถุประสงคที่ตั้งไว
ดัชนีวดคุณภาพน้ํา
ั
1. คาพีเอช (pH) หรือคาความเปนกรด-ดาง คาพีเอชจะมีคาอยูในชวง 0-14 คาพีเอชมากก
วา 7 หมายถึงมีสภาพเปนดาง คาพีเอชนอยกวา 7 หมายถึงมีสภาพเปนกรด สําหรับคาพีเอชในน้าทิ้งที่ ํ
เหมาะสม ควรอยูในชวง 5-9 จึงจะไมมีผลกระทบและเปนอันตรายตอการดํารงชีวิตของสิ่งมีชวิตใน ี
น้ําและการนําไปใชประโยชน
2. อุณหภูมิ น้ําเสียที่เปนน้าอุนหรือน้ํารอนถาถูกปลอยออกมาเปนจํานวนมากจะสงผล
ํ
กระทบตอระบบนิเวศแหลงน้ําได เชน น้ําหลอเย็นจากโรงงานอุตสาหกรรมหรือโรงไฟฟา
3. สีและความขุน จะขัดขวางการสังเคราะหแสงของพืชน้ําและ แพลงตอนพืชในน้าได ํ
4. ของแข็ง ทั้งของแข็งแขวนลอย ตะกอนจมตัวได ของแข็งละลายน้า จะทําใหเกิดสภาพ
ํ
ไรออกซิเจนในทองน้ํา และแหลงน้ําตื้นเขินได
5. สารแขวนลอย ทั้งอินทรียวัตถุและอนินทรียวัตถุ จะปดกั้นแสงอาทิตยไมใหสองถึง

สิ่งมีชีวิตในน้าที่มีสีเขียว ทําใหมผลกระทบตอนิเวศวิทยาของสิ่งแวดลอม
ํ ี
6. สารอินทรีย ไดแก คารโบไฮเดรต โปรตีน ไขมัน ซึ่งสามารถยอยสลายไดโดยจุลินทรีย
ที่ใชออกซิเจน ทําใหระดับการใชออกซิเจนละลาย(DO) ลดลง จนเกิดสภาพเนาเสีย สามารถวัดไดใน
รูป บีโอดี (BOD)
7. สารอนินทรีย ไดแก กรด ดาง เกลือชนิดตางๆ โลหะ และสารอื่นๆ ไมทําใหน้ําเนาเหม็น
แตทไใหสภาพน้ําปนเปอน และอาจเปนพิษตอสิ่งมีชวิต ี
8. ธาตุอาหาร ไดแก เกลือของสารประกอบไนโตรเจนและฟอสเฟต เมื่อมีปริมาณสูงและ
เปนสัดสวนที่เหมาะสมจะทําใหสาหรายเจริญเติบโตไดอยางรวดเร็ว (ปรากฎการณยูโทรฟเคชั่น

8. 8
Eutrophication หรือ แอลจีบลูม Algae Bloom) ทําใหระดับออกซิเจนในน้ําลดลงตอนกลางคืน และ
น้ําเนาเสียเนื่องจากการตายของสาหราย
9. กลิ่นเหม็น ถึงแมวาจะไมเปนอันตรายตอสุขภาพโดยตรง แตก็เปนผลกระทบที่รุนแรงตอ
การดํารงชีวิตและจิตใจของประชาชน
10. น้ํามันและไขมัน เปนอุปสรรคตอการทะลุของแสงลงสูลําน้ําและกีดขวางการกระจายตัว
ของออกซิเจนลงสูน้ํา
11. จุลินทรีย นอกจากจะทําใหน้ําเนามีกลิ่นเหม็นแลว จุลินทรียบางชนิดยังเปนเชื้อโรคที่
อันตรายตอมนุษยอกดวย จุลินทรียตัวทีใชเปนดัวชี้วดคุณภาพน้ําคือ แบคทีเรียชนิดโคลิฟอรม
ี ่ ั
12. วัตถุมีพิษชนิดสารอนินทรีย ประกอบดวยสารประกอบโลหะ เชน ปรอท ตะกัว แค ่
ดเมี่ยม ทองแดง ฯลฯ และทีเ่ ปนอโลหะ เชน สารหนู สารเคมีกําจัดศัตรูพืช
13. วัตถุมีพิษชนิดสารอินทรีย สวนใหญเปนสารประกอบอินทรียที่มสวนประกอบของ
ี
ฟอสฟอรัส คลอรีน และสารอื่นๆ
14. สารประกอบกํามะถัน กาซไฮโดรเจนซัลไฟด ทําใหเกิดกลิ่นเหม็น และกัดกรอนอุปกรณ
และอาคารที่ตั้งอยูใกลกับทางระบายน้ําเสีย เปนดัชนีประเภทไมตองการอากาศ (Anaerobic Index)
ของแหลงน้ํานั้น
ลักษณะของน้าขางตนอาจจําแนกเปน 2 ประเภท ดังนี้
ํ
1. คุณสมบัติทางกายภาพของน้า คือ ลักษณะทางภายนอกที่แตกตางกัน เชนความใส ความ
ํ
ขุน กลิ่น สี เปนตน
- อุณหภูมิ (temperature) อุณหภูมของน้ํามีผลในดานการเรงปฏิกิริยาทางเคมีซึ่งจะสงผล
ิ
ตอการลดปริมาณออกซิเจนที่ละลายน้ํา
- สี (color) สีของน้ําเกิดจากการสะทอนแสงของสารแขวนลอยในน้ํา เชน น้ําตาม
ธรรมชาติจะมีสเี หลืองซึ่งเกิดจากกรดอินทรีย น้ําในแหลงน้ําที่มีใบไมทับถมจะมีสีน้ําตาล หรือถามี
ตะไครน้ําก็จะมีสเี ขียว
- กลิ่นและรส กลิ่นและรสของน้ําจะมีคณสมบัติแตกตางกันขึ้นอยูกับปริมาณสารอินทรีย
ุ 
ที่อยูในน้ํา เชน ซากพืช ซากสัตวท่เี นาเปอยหรือสารในกลุมของฟนอล เกลือโซเดียมคลอไรดซ่งจะทํา
 ึ
ใหน้ํามีรสกรอยหรือเค็ม
- ความขุน (turbidity) เกิดจากสารแขวนลอยในน้ํา เชน ดิน ซากพืช ซากสัตว
- การนําไฟฟา (electical conductivity) บอกถึงความสามารถของน้ําที่กระแสไฟฟา
สามารถไหลผาน ทั้งนี้ขึ้นอยูกับความเขมขนของอิออนโดยรวมในน้ํา และอุณหภูมิขณะทําการวัดคา


9. 9
การนําไฟฟา
- ของแข็งทังหมด (total solid: TS) คือ ปริมาณของแข็งในน้ํา สามารถคํานวณจากการ
้
ระเหยน้ําออก ไดแก ของแข็งละลายน้ําทั้งหมด (Total Dissolved Solids: TDS) จะมีขนาดเล็กผาน
ขนาดกรองมาตรฐาน คํานวณไดจากการระเหยน้ําทีกรองผานกระดาษกรองออกไป ของแข็ง
่
แขวนลอย (Suspended Solids: SS) หมายถึง ของแข็งที่อยูบนกระดาษกรองมาตรฐานหลังจากการ
กรอง แลวนํามาอบเพื่อระเหยน้ําออก ของแข็งระเหยงาย (Volatile Solids: VS) หมายถึง สวนของแข็ง
ที่เปนสารอินทรียแตละลายน้ํา สามารถคํานวณไดโดยการนํากระดาษกรองวิเคราะหเอาของแข็งที่
แขวนลอยออก แลวนําของแข็งสวนที่ละลายทั้งหมดมาระเหยอุณหภูมิประมาณ 550 องศาเซลเซียส
นําน้ําหนักน้ําที่ชั่งหลังการกรองลบดวยน้ําหนักหลังจากการเผา น้ําหนักที่ไดคือ ของแข็งสวนที่ระเหย
ไป
2. สมบัติทางดานเคมีของน้า คือ ลักษณะทางเคมีของน้ํา เชน ความเปนกรด - เบส ความ
ํ
กระดาง ปริมาณออกซิเจนทีละลายน้ํา เปนตน
่
- pH แสดงความเปนกรดหรือเบสของน้ํา ( น้ําดื่มควรมีคา pH ระหวาง 6.8-7.3)
โดยทั่วไปน้ําที่ปลอยจากโรงงานอุตสาหกรรมมักจะมีคา pH ที่ต่ํา (PH < 7) ซึ่งหมายถึงมีความเปน
กรดสูงมีฤทธิ์กัดกรอน การวัดคา pH ทําไดงาย โดยการใชกระดาษลิตมัสในการวัดคาความเปนกรด –
เบส ซึ่งใหสีตามความเขมขนของ [H+] หรือการวัดโดยใช pH meter เมื่อตองการใหมีความละเอียด
มากขึ้น สภาพเบส (alkalinity) คือสภาพทีน้ํามีสภาพความเปนเบสสูงจะประกอบดวยไอออน
่
ของ OH-, CO3- ,H2CO3ของธาตุแคลเซียม โซเดียม แมกนีเซียม โพแทสเซียม หรือแอมโมเนีย ซึ่ง
สภาพเบสนี้จะชวยทําหนาทีคลายบัฟเฟอรตานการเปลี่ยนแปลงคา pH ในน้ําทิ้ง สภาพกรด ( acidity)
่ 
โดยทั่วไปน้ําทิ้งจากแหลงชุมชนจะมีบฟเฟอรในสภาพเบสจึงไมทําใหนํามีคา pH ที่ต่ําเกินไป แตน้ํา
ั ้
ทิ้งจากโรงงานอุตสาหกรรมมักจะมีคา pH ต่ํากวา 4.5 ซึ่งมาจาก CO2 ที่ละลายน้ํา
- ความกระดาง (hardness) เปนการไมเกิดฟองกับสบูและเมื่อตมน้ํากระดางนี้จะเกิด
ตะกอน น้ํากระดางชัวคราว เกิดจากสารไบคารบอเนต (CO32-) รวมตัวกับ ไออออนของโลหะ
่
เชน Ca2+,Mg2+ ซึ่งสามารถแกไดโดยการตม นอกจากนี้แลวยังมีความกระดางถาวรซึ่งเกิดจากอิออนข
องโลหะและสารที่ไมใชพวกคารบอเนต เชน SO42-- ,NO3- , CI- รวมตัวกับ Ca2+, Fe2+,Mg2+เปนตน
ความกระดางจึงเปนขอเสียในดานการสิ้นเปลืองทรัพยากร คือตองใชปริมาณสบูหรือผงซักฟอกใน
การซักผาในปริมาณมาก ซึ่งก็จะเกิดตะกอนมากเชนกัน
- ปริมาณออกซิเจนที่ละลายน้ํา (dissolved oxygen, DO) แบคทีเรียที่เปนสารอินทรียใน
น้ําตองการออกซิเจน (aerobic bacteria) ในการยอยสลายสารอนินทรีย ความตองการออกซิเจนของ
แบคทีเรียนีจะทําใหจะทําใหปริมาณออกซิเจนที่ละลายในน้ําลดลง ดังนันในน้ําที่สะอาดจะมีคา DO
้ ้

10. 10
สูง และน้ําเสียจะมีคา DO ต่ํา มาตรฐานของน้ําที่มีคุณภาพดีโดยทัวไปจะมีคา DO ประมาณ 5-8 ppm
่
หรือปริมาณ O2 ละลายอยูปริมาณ 5-8 มิลลิกรัม / ลิตร หรือ 5-8 ppm น้ําเสียจะมีคา DO ต่ํากวา 3 ppm

คา DO มีความสําคัญในการบงบอกวาแหลงน้ํานั้นมีปริมาณออกซิเจน
เพียงพอตอความตองการของสิ่งมีชีวิตหรือไม
- บีโอดี (biological oxygen demand) เปนปริมาณออกซิเจนที่จุลินทรีย
ตองการใชในการยอยสลายสารอินทรียในน้ํา น้ําที่มีคุณภาพดี ควรมีคาบีโอดี ไมเกิน 6 มิลลิกรัมตอ
ลิตร ถาคาบีโอดีสูงมากแสดงวาน้ํานั้นเนามาก แหลงน้าที่มคาบีโอดีสูงกวา 100 มิลลิกรัมตอลิตรจะ
ํ ี
จัดเปนน้ําเนาหรือน้ําเสีย พระราชบัญญัติน้ําทิ้งจากโรงงานอุตสาหกรรม กําหนดไววา น้ําทิ้งกอน
ปลอยลงสูแหลงน้ําธรรมชาติ ตองมีคาบีโอดีไมเกิน 20 มิลลิกรัมตอลิตร การหาคา บีโอดี หาไดโดยใช
แบคทีเรียยอยสลายอินทรียสารซึ่งจะเปนไปชา ๆ ดังนันจึงตองใชเวลานานหลายสิบวัน ตามหลัก
้
สากลใชเวลา 5 วัน ที่อุณหภูมิ 20 องศาเซลเซียสโดยนําตัวอยางน้ําทีตองการหาบีโอดีมา 2 ขวด ขวด
่
หนึ่งนํามาวิเคราะหเพื่อหาคาออกซิเจนทันที สมมุติวามีออกซิเจนอยู 6.5 มิลลิกรัมตอลิตร สวนน้ําอีก
ขวดหนึ่งปดจุกใหแนน เพื่อไมใหอากาศเขา นําไปเก็บไวในที่มดที่อุณหภูมิ 20 องศาเซลเซียสนาน 5
ื
วัน แลวนํามาวิเคราะหหาปริมาณออกซิเจน สมมุติได 0.47 มิลลิกรัม ตอลิตร ดังนั้นจะไดคาซึ่งเปน
ปริมาณออกซิเจน ที่ถูกใชไป หรือ คาบีโอดี = 6.5-0.47 = 5.03 มิลลิกรัมตอลิตร
- COD (Chemical Oxygen Demand) คือ ปริมาณ O2ที่ใชในการออกซิไดซในการสลาย
สารอินทรียดวยสารเคมีโดยใชสารละลาย เชน โพแทสเซียมไดโครเมต (K2Cr2O7) ในปริมาณมากเกิน
พอ ในสารละลายกรดซัลฟวริกซึ่งสารอินทรียในน้ําทั้งหมดทั้งที่จุลินทรียยอย
สลายไดและยอยสลายไมไดก็จะถูกออกซิไดซภายใตภาวะที่เปนกรดและการใหความรอน โดยทั่วไป
คา COD จะมีคามากกวา BOD เสมอ ดังนั้นคา COD จึงเปนตัวแปรทีสําคัญตัวหนึ่งที่แสดงถึงความ
 ่
สกปรกของน้ําเสีย
- ทีโอซี (Total Organic Carbon: TOC) คือ ปริมาณคารบอนในน้ํา
- ไนโตรเจน เปนธาตุสําคัญสําหรับพืช ซึ่งจะอยูในรูปของ แอมโมเนีย-ไนโตรเจน ไน
ไตรท ไนเตรต ยิ่งถาในน้ํามีปริมาณไนโตรเจนสูง จะทําใหพืชน้าเจริญเติบโตอยาง
ํ
รวดเร็ว
- ฟอสฟอรัส ในน้ําจะอยูในรูปของสารประกอบพวก ออรโธฟอสเฟต (Orthophosphate)

เชนสาร PO43-, HPO42- , H2 PO4- และ H3PO4 นอกจากนี้ยังมีสารพวกโพลีฟอสเฟต
- ซัลเฟอร มีอยูในธรรมชาติและเปนองคประกอบภายในของสิ่งมีชีวิต สารประกอบ

ซัลเฟอรในน้ําจะอยูในรูปของ organic sulfur เชน ไฮโดรเจนซัลไฟต สารซัลเฟต เปนตน

ซึ่งสารพวกนีจะทําใหเกิดกลิ่นเหม็นเนา เชน ที่เรียกวากาซไขเนา และนอกจากนี้ยังมีฤทธิ์กัดกรอนใน
้

11. 11
สิ่งแวดลอมได
- โลหะหนัก มีท้งที่เปนพิษและไมเปนพิษ แตทั้งนี้ขึ้นอยูกบปริมาณที่ไดรับ
ั ั
ถามากเกินไปจะเปนพิษ ไดแก โครเมียม ทองแดง เหล็ก แมงกานีสและสังกะสี บางชนิดไมเปน
อันตรายตอสิ่งมีชีวิต ไดแก แคดเมียม ตะกัว ปรอทและนิกเกิล
่
โครงงานที่เกี่ยวของ
นนทและสุวฤทธิ์ (2540) ศึกษาความสามารถในการดูดซับน้ํามันของวัสดุตางๆเพือใชเปน
่
วัสดุกรองของระบบบําบัดน้าทิ้งที่มีการปนเปอนของน้ํามัน(Oil) ซึ่งอาศัยน้ําเสียสังเคราะหเปนน้ําเสีย
ํ
ที่นําเขาระบบบําบัดจําลอง ซึ่งการทดลองไดเลือกใช กาบมะพราว แกลบเผา และขี้เลื่อย เปนวัสดุ
กรอง และใช pH COD Suspendened Solid และ Oil and Grease เปนตัววัดลักษณะของน้ําเสีย จากผล
การทดลองพบวา วัสดุทใชไดคือ กาบมะพราวและแกลบเผา ซึ่งใชรวมกันสามารถลด COD
ี่
Suspendened Solid และ Oil and Grease ไดอยางมีประสิทธิภาพ กลาวคือสามารถลดคา COD ไดตา ่ํ
กวา 120 มิลลิกรัมตอลิตร (70.80-91.77%) ลด Suspendened Solid ได 80% และลด Oil and Grease
ไดต่ํากวา 2.0 มิลลิกรัมตอลิตร ซึ่งอยูในเกณฑมาตรฐานน้ําทิ้งของกระทรวงอุตสาหกรรม
ศิริพร(2541) ศึกษาประสิทธิภาพของวัสดุดูดซับ 4 ชนิด คือ ฝาย ขนไก กาบมะพราว และ
ฟางขาว ในน้ามัน 2 ชนิดคือ น้ํามันเตาประเภทเบา และน้ํามันดีเซล ในความเขมขนของคราบน้ํามัน
ํ
ในน้ํามี 5 ระดับ คือ 50, 10 ,20,40 และ80 กรัม/ลิตร โดยวิธีการชั่งน้ําหนัก พบวา ในการดูดซับคราบ
น้ํามันเตาและดีเซลในน้ํา ฝายมีประสิทธิภาพในการดูดซับมากที่สุด รองลงมาไดแก ขนไก กาบ
มะพราว และฟางขาวตามลําดับ ซึ่งชุดการทดลองที่ใชฝายเปนวัสดุดดซับ คราบน้ํามันเตาที่มความ
ู ี
เขมขนเริ่มตน 20 กรัม/ลิตร ประสิทธิภาพในการกําจัดดีที่สุด คือ 99.42% และน้ํามันดีเซลที่มีความ
เขมขน 10 กรัม/ลิตร มีประสิทธิภาพในการกําจัด 97.72% นอกจากนียังพบวาฝายมีความเหมาะสมที่
้
จะใชเปนวัสดุดูดซับมากที่สด เนื่องจากสามารถดูดซับคราบน้ํามันไดมากกวา 10 กรัม น้ํามัน/ฝาย 1
ุ
กรัม รองลงมาไดแกขนไก สําหรับกาบมะพราวและฟางขาวไมมีความเหมาะสมทีจะนํามาเปนวัสดุ
่
ดูดซับ เพราะมีความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันประมาณ 3-5 กรัม น้ํามัน/วัสดุดูดซับ 1 กรัม ซึ่ง
มีประสิทธิภาพในการกําจัดไมถึง 50%

12. 12
บทที่ 3
อุปกรณและวิธีการดําเนินงาน
วัสดุและอุปกรณ
1. ชานออย
2. กาบมะพราว
3. ขุยมะพราว
4. ขี้เลื่อย
5. ถาน
6. ทราย
7. กอนกรวดขนาดใหญ
8. กอนกรวดขนาดเล็ก
9. สําลี
10. บีกเกอร ขนาด 250 ลูกบาศกเซนติเมตร
11. กระบอกตวง ขนาด 10 ลูกบาศกเซนติเมตร
12. กรวยพลาสติก
13. บิวเรต
14. แทงแกวคนสาร
15. ที่ตั้งหลอดทดลอง
16. ตะแกรงพลาสติก
17. ขวดพลาสติก
18. ถังใสน้ํา
วิธีดําเนินการศึกษา
ตอนที่ 1 การศึกษาความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้าของวัสดุ
ํ
ดูดซับธรรมชาติที่มีอยูในทองถิ่นแตละชนิด
1.1 วัสดุธรรมชาติที่ใชทั่วไปในทองถิ่น จํานวน 8 ชนิด
1. ตวงน้ํา 50 ลูกบาศกเซนติเมตร ใสในบีกเกอร ขนาด 250 ลูกบาศกเซนติเมตร ตวง
น้ํามันพืช 6 ลูกบาศกเซนติเมตร เทใสในบีกเกอรขางตน แลวคนดวยแทงแกว

13. 13
2. นําชานออยใสในขวดน้ําอัดลมพลาสติกใหมีความสูง 10 เซนติเมตร จากฝาขวด วางไว
กระปองพลาสติก จากนันเทน้ําผสมน้ํามันพืชจากขอ 1. ลงในขวดน้ําอัดลมขางตน
้
3. หาปริมาณไขมันที่ไหลออกมาดวยบิวเรต ทดลองซ้ําอีก 2 ครั้ง บันทึกผล และคํานวณหา
ปริมาณที่ชานออยดูดซับไว
4. ทําการทดลองเชนเดียวกับขอ 1-3 โดยเปลี่ยนจากชานออยเปน ผงถาน กรวดกอนเล็ก กาบ
มะพราว กรวดกอนใหญ ทราย ขี้เลื่อย และขุยมะพราว ตามลําดับ
1.2 วัสดุธรรมชาติในทองถิ่นที่ดดซับคราบน้ํามันไดดี จํานวน 4 ชนิด
ู
1. ตวงน้ํา 100 ลูกบาศกเซนติเมตร ใสในบีกเกอร ขนาด 250 ลูกบาศกเซนติเมตร ตวงน้ํามัน
พืช 12 ลูกบาศกเซนติเมตร เทใสในบีกเกอรขางตน แลวคนดวยแทงแกว
2. สรางแบบจําลองเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันอยางงายดวยขวดน้ําอัดลมพลาสติก สูง
25.5 เซนติเมตร เสนผานศูนยกลาง 8.8 เซนติเมตร ซึ่งแบงเปนชั้นๆ จากชั้นบนสุด ดังนี้
ชั้นที่ 1 ชั้นกรองเศษอาหาร โดยใชตะแกรงพลาสติก
ชั้นที่ 2 ชั้นดูดซับไขมัน ใชวสดุดูดซับที่แตกตางกัน 4 ชนิด คือ กาบมะพราว ขี้เลื่อย ชาน
ั
ออย และขุยมะพรามตามลําดับ สูง 7 เซนติเมตร
ชั้นที่ 3 ชั้นดูดสี และดับกลิ่น ใชผงถาน จํานวน 50 กรัม
ชั้นที่ 4 ชั้นจับตะกอน ใชทราย 100 กรัม กรวดกอนเล็ก จํานวน 100 กรัม กรวอดกอนใหญ
จํานวน 100 กรัม และสําลี 1 กรัม
จากนั้นเทน้ําผสมน้ํามันพืชจากขอ 1. ลงในแบบจําลองเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามันอยาง
งายดวยขวดน้าอัดลมพลาสติก ขางตน
ํ
3. หาปริมาณไขมันที่ไหลออกมาดวยบิวเรต ทดลองซ้ําอีก 2 ครั้ง บันทึกผล และคํานวณหา
ปริมาณที่ชานออยดูดซับไว
4. ทําการทดลองเชนเดียวกับขอ 1-3 โดยเปลี่ยนชั้นบนสุดจากชานออยเปน กาบมะพราว
ขี้เลื่อย และขุยมะพราว ตามลําดับ
ตอนที่ 2 การศึกษาความหนาของวัสดุดูดซับแตละชั้นของเครื่องกรองดูดซับคราบน้ามันมีผลตอ
ํ
การไหลของน้า ํ
1. นําน้ําทิ้งที่มไขมันและเศษอาหาร จํานวน 1,000 ลูกบาศกเซนติเมตร มากรองผาน
ี
แบบจําลองเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน โดยใชความหนาของชานออยสูง 3 เซนติเมตร
2. กรองน้ําทิ้งโดยใหน้ําไหลผานชั้นตางๆ ของแบบจําลองเครื่องกรองน้ํา จับเวลาการไหล
ของน้ํา บันทึกเวลาการไหลของน้ํา

14. 14
3. ทําซ้ํา ขอ 1-2 แตเปลี่ยนความหนาของชันดักจับไขมัน เปน 6 และ 9 เซนติเมตร ตามลําดับ
้
ตอนที่ 3 การศึกษาคุณภาพน้าทิ้งหลังผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน
ํ
1. นําน้ําทิ้งจากโรงอาหารที่เก็บตัวอยางในชวงเวลา 9.00-11.00 น. มาจํานวน 1,000 ลูกบาศก
เซนติเมตร วัดอุณหภูมิของน้าโดยใชเทอรมอมิเตอร วัดคาความเปนกรด-เบส โดยใชกระดาษยูนเิ วอร
ํ
ซัลอินดิเคเตอร สังเกตสี และกลิ่นของน้ํา หาปริมาณไขมันในน้าทิ้ง โดยใชวิธีการทดลองเหมือนตอน
ํ
ที่ 1 บันทึกผล
2. นําน้ําตัวอยางมากรองผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ามันํ
ชั้นที่ 1 ชั้นกรองเศษอาหาร โดยใชตะแกรงพลาสติก
ชั้นที่ 2 ชั้นดูดซับไขมัน ใชวสดุดูดซับ คือ ชานออย สูง 3 เซนติเมตร
ั
ชั้นที่ 3 ชั้นดูดสี และดับกลิ่น ใชผงถาน จํานวน 1 กิโลกรัม
ชั้นที่ 4 ชั้นจับตะกอน ใช ทราย จํานวน 2 กิโลกรัม กรวดกอนเล็ก จํานวน 2 กิโลกรัม กรวด
กอนใหญ จํานวน 2 กิโลกรัม และสําลี 10 กรัม
3. นําน้ําที่ผานการกรองผานเครื่องกรองน้ําดูดคราบไขมัน มาตรวจสอบคุณภาพอีกครั้งหนึ่ง
โดยวัดอุณหภูมิของน้ําโดยใชเทอรมอมิเตอร วัดคาความเปนกรด-เบส โดยใชกระดาษยูนเิ วอรซัล
อินดิเคเตอร สังเกตสี และกลิ่นของน้ํา หาปริมาณไขมันในน้ําทิ้ง โดยใชวิธีการทดลองเหมือนตอนที่ 1
บันทึกผล และเปรียบเทียบผล

15. 15
บทที่ 4
ผลการดําเนินงาน
ตอนที่ 1 การศึกษาความสามารถในการดูดซับคราบน้ํามันพืชที่แขวนลอยบนผิวน้าของวัสดุ
ํ
ดูดซับธรรมชาติที่มีอยูในทองถิ่นแตละชนิด
1.1 วัสดุธรรมชาติที่ใชทั่วไปในทองถิ่น จํานวน 8 ชนิด
ตารางที่ 1 แสดงปริมาณน้ํามันพืชที่วัสดุดดซับไว 8 ชนิด (cm3)
ู
ชนิดของวัสดุดูดซับ ครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 เฉลี่ย
1. ชานออย 0.1 0.1 0.1 0.3
2. ขุยมะพราว 0.2 0.1 0.1 0.4
3. กาบมะพราว 0.2 0.1 0.2 0.5
4. กรวดกอนใหญ 0.4 0.5 0.4 1.3
5. กรวดกอนเล็ก 0.6 0.5 0.5 1.6
6. ทราย 0.4 0.2 0.3 0.9
7. ผงถาน 0.25 0.3 0.3 0.85
8. ขี้เลื่อย 0.2 0.1 0.2 0.5
1.2 วัสดุธรรมชาติในทองถิ่นที่ดดซับคราบน้ํามันไดดี จํานวน 4 ชนิด
ู
ตารางที่ 2 แสดงปริมาณน้ํามันพืชที่วัสดุดดซับไว 4 ชนิด (cm3)
ู
ชนิดของวัสดุดูดซับ ครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 เฉลี่ย
1. ชานออย 0.1 0.1 0.1 0.3
2. ขุยมะพราว 0.2 0.1 0.1 0.4
3. กาบมะพราว 0.2 0.1 0.2 0.5
4. กรวดกอนใหญ 0.4 0.5 0.4 1.3
ตอนที่ 2 การศึกษาคุณภาพน้าทิ้งหลังผานเครื่องกรองดูดซับคราบน้ํามัน
ํ
ตอนที่ 3 การศึกษาความหนาของวัสดุดูดซับแตละชั้นของเครื่องกรองดูดซับคราบน้ามันมี
ํ
ผลตอการไหลของน้ํา

16. 16
นนท ผลารักษและสุวฟธิ์ จันทรดาประดิษฐ.”การศึกษาความเปนไปไดในการนําน้ําทิ้งจากสถานี
บริการน้ํามันมาใชใหเกิดประโยชน”.ปริญญาตรีวิศวกรรมศาสตรบัณฑิต.ภาควิชาวิศวกรรม
สิ่งแวดลอม คณะวิศวกรรมศาสตร มหาวิทยาลัยขอนแกน,2540
ศิริพร พงษสันติสุข.”การกําจัดคราบน้ํามันในน้ําโดยใชวัสดุธรรมชาติเปนตัวดูดซับ”.วิทยานิพนธ
ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต คณะวิทยาศาสตร มหาวิทยาลัยมหิดล,2541
http://web.ku.ac.th/schoolnet/
http://www.thaieditorial.com/tag/
http://www.il.mahidol.ac.th/e-media/ecology/chapter3/chapter3_water2.htm